Medicatie astma

Het optimaal instellen van astma voorafgaand aan de zwangerschap is van belang (NHG, 2011). De mate van astmacontrole wordt ingeschat aan de hand van het aantal exacerbaties, frequentie van gebruik van noodmedicatie, spirometrie en de ervaren luchtwegklachten (NHG, 2015). 

Ongerustheid bij artsen en bij patiënten over vermeende teratogeniteit van medicatie in het eerste trimester leidt regelmatig tot het ten onrechte verminderen of stoppen van astmamedicatie (NHG, 2011). Er is veel gebruikerservaring met astmamedicatie tijdens de zwangerschap, op basis waarvan een groot aantal middelen zonder bezwaar gebruikt kan worden in de zwangerschap (NHG, 2015; Teratologie Informatie Service).Indien nodig wordt het medicatiegebruik aangepast om exacerbaties zoveel mogelijk te voorkomen. Het is juist niet nodig om medicatie af te bouwen. Het kan noodzakelijk zijn om medicatie te wisselen naar medicatie waar voldoende gebruikservaring in de zwangerschap mee is (TIS; LAN, 2012 ; NVALT, 2012)) Voorkeursmedicatie bestaat uit kortwerkende betasympathicomimetica (salbutamol en terbutaline) en inhalatiecorticosteroïden (beclometason, budesonide en fluticason) (NHG, 2015; TIS). De systemische belasting bij gebruik van inhalatiemiddelen is laag waardoor schadelijke effecten op de foetus onwaarschijnlijk zijn. Een langwerkende bèta-2-sympathicomimeticum (salmeterol en eventueel formoterol) kan worden gebruikt als de klachten niet voldoende gecontroleerd kunnen worden met een kortwerkend preparaat (TIS).
De NHG raadt aan om ciclesonide, formoterol en montelukast alleen op strikte indicatie te gebruiken vanwege omdat er nog onvoldoende ervaring is met deze middelen in de zwangerschap. (NHG, 2015,TIS).